Barış İçinde Yaşamak Varken Düşmanlık Niye

Bir süreliğine yaşadığımız dünya’da; düşmanlık niye sorusunu insanlık tarihi boyunca soranlar olmuştur. Ancak kinden nefretten düşmanlıktan beslenenler, sömürmeyi, ezmeyi, savaşı katliamı tercih etmişlerdir. Çoğu insan ise ezen ve sömüren ve katledenlere biat ederek kölelik yapmaktan vazgeçememiştir.\r\n\r\nÖtekileştirme algısı, bilinci sevgi yerine bencil olan insanları da şekillendirir.\r\n\r\n \r\n\r\nOrtada olan gerçek açık ve nettir. Ya benden yanasın ya karşısın. Ya siyahız ya beyaz!\r\n\r\n \r\n\r\nBir salıncaktayız sanki. Hiç durmayan ya ötede, ya beride zincirlerinin bağlandığı direk eli aynı hizaya ulaşan, ortalarda yavaşlayamayan bir salıncakta.\r\n\r\nYa kısayız ya uzun.\r\n\r\nYa kahramanımız var, ya hainimiz.\r\n\r\nYa karanlıktayız sonsuza kadar, ya da gözlerimiz kamaşıyor aydınlıktan.\r\n\r\nYa düşman var bizim için ya da gözümüzü kapatıp kollarına atılacağımız dost.\r\n\r\nYa donuyoruz ya yanıyoruz. Ara renkler, ara duygular, ara tonlar yok dünyamızda.\r\n\r\nYa aşkımızı abartarak boca ediyoruz olur olmaz orta yere, ya kin kusuyoruz.\r\n\r\nYa aşık oluyor, ya nefret ediyoruz. Ya mal mülk, debdebe, tantana, lüks içindeyiz.\r\n\r\nAşk ve nefret, siyah ile beyaz, gece ile gündüz, yaz ile kış arasında salınıp duruyoruz.\r\n\r\nNefretimizin hemen çizgisinde aşkımız duruyor.\r\n\r\n \r\n\r\nKimimiz susmasını bilmiyor, kimimiz ağzını açmaz.\r\n\r\nKimimiz havadan nem kapacak kadar hassaslaştırmış almaçlarını, kimisinin ise kulak zarında katır yükü kadar nasır var.\r\n\r\n \r\n\r\nRenklerden siyah ile beyazımız var. Ara renkleri kovmuşuz memleketten.\r\n\r\n \r\n\r\nMuhteşem kahramanlar yaratıyoruz. Sonra foyası ortaya çıkınca onu nefret odağı yapıyoruz.\r\n\r\n \r\n\r\nMevsimlerden baharı hiç tanımıyoruz. Ya yazın kavurucu sıcaklığında çöl iklimindeyiz, ya da her şeyimize karlar yağdırıp kışın dondurucu soğuğunda tüketiyoruz kendimizi.\r\n\r\n \r\n\r\nGörüntümüz konusunda da böyleyiz. Ya dev aynasında burnumuzdan kıl aldırmayacak kadar tepelerde pervaz ediyoruz, ya da kompleks, eksiklik, geri kalmışlık şarkısı söylüyor ya da öncekileri suçlamalarla geveliyoruz...\r\n\r\n \r\n\r\nDenge denen kavramdan o kadar uzaktayız ki. Salıncak bizi hep tepelere çıkarıyor, yere yakın, ortaya yakın, mantığa yakın olmaya alışık değiliz. Hatta rahatsız oluyoruz. Reddediyoruz refleks olarak.\r\n\r\n \r\n\r\nHergün renk değiştirip, Acaba bu şu mudur diye telkinde bulunuyoruz topluma.\r\n\r\n \r\n\r\nKahramanlık tanımımızla, hainlik kavramı bitişik nizam yükseliyor dimağlarımızda. Hatta bir gecede bile birinden diğerine geçebiliyoruz. Bu şekil bir toplumuz nedense.\r\n\r\n \r\n\r\nTürkiye’nin; dengesi bir tuhaf, dünü anlaşılmaz, bugünü karmaşık, geleceği karanlık mı?\r\n\r\nElbette değil.\r\n\r\n \r\n\r\nBirleştirme yerine ayrışmayı, sevgi yerine nefreti, hoşgörü yerine öfkeyi yansıtanlar; haktan, hukuktan adaletten barışta kardeşlikten birlik ve beraberlikten bahsedemez.\r\n\r\n \r\n\r\nOnlar ki; biz ve onlar diyerek insanları duyguda, düşüncede, inançta, yaşamda ayrıştıranlardır.\r\n\r\n \r\n\r\nOnlar ki; toplumun birliğine, bütünlüğüne kardeşliğine dinamit koyanlardır.\r\n\r\n \r\n\r\nBölenler böldürenler, hak yiyen hak yedirenler, haksızlık yapan haksızlığa neden olanlar cezasız kalırsa, toplumdaki dengesizlik artar, huzur ve güven kaybolur.\r\n\r\n \r\n\r\nAmaç; karanlık odakları, karanlık kişileri, anladıkları dilden karanlığa gömmek. Peki ama ya karanlık odaklar, karanlık kişiler kendileri ise, içiçe ise kim kimi karanlığa gömebilir ki.\r\n\r\n \r\n\r\nGünün Sözü: İnsanlar arasında ayrıcalıklılar varsa, adalet, huzur ve güven yoktur.\r\n